öyle bir yere gelinir ki sonunda, bütün oyunlardan çıkılır birer birer. “zaten” denir.
zaten, gerçeklere teslim oluştur. zaten, itirafın başladığı andır. zaten, hesaplaşmadır. korkunun bittiği, korkulanın geldiği yerdir, zaten. zaten’in karşısında dağ olsa dayanmaz. “zaten”, diyen, sahneden yere iner. zaten’in içinde, silme ihanet vardır. bıçaklanmış sırtın, zaten’den sonra kanar. zaten torbadan çıkan zehirli bir yılandır. zaten, yangında, ilk kurtulandır. zaten’in üzerine küfür tanımam. zaten bir yok oluştur, z ile başlar zaten.
“zaten, gerçeklere teslim oluştur” evet….kolay çıkmaz ama ağızdan…gerçeklerin hep söylendiği kadar acımasız olamayacağı, biraz masal bi dünya olabileceği düşünülür…sevilmez “gerçek”li, “hayat”lı cümleler….sonra kafasına vurula vurula “zaten” demeyi öğrenir insan, ikna eder bi biçimde kendini….öyle kurar dünyasını, taşları öyle yerleştirir…..sakinleşir….sonra şimdiye kadar “zaten” kakılan kafaya darbe alışık olmadığı taraftan, alışık olmadığı biçimde gelir….durulan sular allak bullak gene…gene soru işaretleri bi dolu…gene defter kitap ortada….yine uyku yalan….ama yine de birisinin aramızda olan bi “bağ”dan söz etmesini çok sevdim….
zaten hep aynı şey olmuyor mu,inandığını varsayarak yaptıkların,bir süre sonra varsaydıklarını unuttuğundan zaten masal olanı gerçek zannetmenden olmuyor mu,sonra masalı unutup gerçeklik diye kafana vurmuyor musun,zaten masal da bir gerçek de bir…