KOZMİK KUMBARA

Sevemediğin vakitler diğer şeyler olur. Bir kertenkeleyi bilmem, kediyi, ağacı bilmem, insanın sevmesi canını vermektir. Önce canını verirsin sonra onun için yaşarsın. İşte olgun insan sevgisi. Uçabilen bir kuşun koştuğunu kaç kez gördün? Çok iyi keman çalabilen bir adam kitap yazmakla niye uğraşsın? Bir şeyi olamadığımız için başka bir şey oluruz, ne kadar basit bir fikir aslında. Gerçekten sevebildiğin bir anda dindar olup da ne yaparsın? Hoş, her şeyi sevgiden düşmedik mi? Mesela insandan ümidi al, geriye cehennem kalır. İşte böyledir rahatına düşkün adamın sevgisi, kozmik bir kumbara. Ve bu hiç de fena bir fikir değildir.