EŞİTTİR; “SABAHLARI BALIĞA BEN ÇIKARIM”

bugün tüm öğleden sonra çalıştım. iki kişiyle tartıştım. iki kişi de bana çay ısmarladı. tartışmaların ve ısmarlanan çayların nedeni aynı olduğu için gündelik hayatla o an fitleştik. akşam beş buçukta eve geldim. duş aldım. ayaküstü bir şeyler atıştırdım. mutfak tezgahının önünde gazete kağıdına sarılı avakadoyu görünce hemen işe koyuldum; önce keskin bir bıçakla dikine kesip kabuğunu sıyırdım. çorba kaşığı ile ayıklayıp bir tane limon, bir tane rendelenmiş ince diş sarımsak ve bir tutam tuz ile çatalla eze eze pütür pütür kalacak kıvama getirdim. balkona yuvarlak masayı çıkardım. ince belli bardağa yarıdan biraz fazla rakı, üstüne bir parmak su koydum. yeni aldığım kitapları, not defterlerimi,  dünya haritamı, kalemlerimi alıp sırtımda hardal rengi 15 senelik hırka ile balkona yerleştim. radyoda inceden ince bir müzik bile buldum. bakırçay ovasını seyretmeye başladım rakımı yudumlayarak.

o an, içerideyken, o balkonda,   32 basamaklı bir merdivenin kaç değişik şekilde çıkılabilceğini bir daha düşündüm. belli belirsiz gülümsediğimi  ayrımsadım bir süre sonra:  32 faktöryel + 1

iki gün sonra ne olacağını bilemem. ama o an, o balkonda, içerideyken işte, tüm toplamlarımı almış, hesapları kapatmıştım.

iki gün sonra ne olacağını ben bile bilmiyorum.  bir dostun da dediği gibi; bu maya hiç bir yerde  tutmuyordu zaten.

sonra defteri  açıp şunları yazmaya başladım: “bugün tüm öğleden sonra çalıştım.”