– Sen beni tarif ederken gözlerine bakamadım nedense. Bunu senden, evet, ben istemiştim. Ama sonra, öyle canımı sıktı ki bu; bana kötülük etmek isteyen, canımı yakmak isteyen biriymişsin gibi hissettim.
– Halbuki hepsi de güzel şeylerdi söylediklerimin.
– İşte…
Bir rüya gördüğümü anımsıyorum. Her şeyden önce de olabilir, sonra da. Bir neden mi yoksa sonuç mu olduğu değil zaten önemli olan. İfade ettiği şeyin çok önemli, kesin bir yön belirtmesi üzerinde duruyorum. Bulanık bir öykü, ama net bir yönü var, belirleyici bir etkisi. Günün sonlarına doğru hatırlıyorum bir rüya gördüğümü, belki başka bir günün. Etkisini de, işte, o zaman hissediyorum zaten. Taptaze, yeni uyanmış gibi. Uzun yorumlar yapabiliyorum üzerinde, büyük ölçüde de, şimdiki çıkarımlarıma yakın. Yani, o “farklı etki”yi sezebiliyorum. Ama anlatmak mümkün değil, açıklamak mümkün değil, hatırlamak, mümkün değil…
Yorumlar