İçeriğe geç →

BU MEVSİMDE ÇİÇEK SEVMEK

Topladığı bir demet papatya camdan kavanoza konunca kökler ışığa dayanamayıp çürümeye başlamıştır. Kız bir kaç günlük ömür katma isteğiyle kavanozu gaste kağıdıyla sarıp karşısına bir tabure atar, oturur. Okul üniformasını çıkarmamıştır bile…

Kız bakar, çiçek bakar, ışık bakar, susarlar birbirlerine. Ki ışık var kusur gösterir, ışık var çiçek açtırır. Belki beyaz değil, ışığın saydam oluşundan. Dünyayı görünür kılarken yok oluşundan.

Bu mevsimde çiçek sevmek, akla zarar. Hiçlikten beyaza… Sonra rengarenk.

Kategori: DÜZ YAZILAR

Yorumlar

Yorum Yap >>